Wstęp
W świecie cyfrowej fotografii, cyjanotypia, stara technika fotograficzna, może wydawać się odległa i zapomniana. Przeciwnie, jej prostota i unikalna estetyka sprawiają, że nadal jest ona ceniona przez artystów i fotografów. W tym artykule zanurzymy się w tajemnice cyjanotypii, zrozumiemy jej historię, proces tworzenia i dlaczego wciąż ma ona swoje miejsce w fotografii.
I. Historia Cyjanotypii
Początki
Cyjanotypia została wynaleziona w 1842 roku przez Sir Johna Herschela, angielskiego chemika, matematyka i astronoma. Herschel szukał metody na tworzenie kopii notatek, jednakże jego wynalazek znalazł zastosowanie w fotografii i sztuce.
Anna Atkins – Pionierka Cyjanotypii
Prawdopodobnie pierwszą osobą, która zastosowała cyjanotypię w celach artystycznych, była brytyjska botaniczka i fotografka, Anna Atkins. Wykorzystując ten proces, tworzyła szczegółowe, błękitne obrazy roślin, które były pierwszymi książkami ilustrowanymi fotografiami.
II. Proces Cyjanotypii
Cyjanotypia jest procesem drukowania na światło. Wykorzystuje się w nim dwie chemikalia: cytrynian żelazawy i ferrocyjanek potasu, które reagują na światło UV.
Materiały i Przygotowanie
Do stworzenia cyjanotypii potrzebujesz papieru, mieszaniny chemicznej i przedmiotu, który zostanie zilustrowany (na przykład liścia lub negatywu fotograficznego). Mieszanka chemiczna składa się z równych części cytrynianu żelazowego i ferrocyjanek potasu, rozpuszczonych w wodzie.
Proces Drukowania
Najpierw papier jest pokrywany roztworem chemicznym i pozostawiony do wyschnięcia w ciemnym miejscu. Następnie przedmiot, który ma zostać zilustrowany, jest umieszczany na papierze, a całość jest wystawiana na działanie światła UV (najczęściej słońca). Po ekspozycji, papier jest płukany w wodzie, co powoduje utrwalenie obrazu.
III. Estetyka Cyjanotypii
Cyjanotypia ma swoją unikalną estetykę, której nie da się naśladować za pomocą cyfrowych technik fotograficznych. Wyróżniają się one głębokim, błękitnym kolorem, który nadał nazwę całemu procesowi (cyan to po angielsku błękit).
Zastosowanie w Sztuce
Cyjanotypia nadal jest popularna wśród artystów, którzy cenią jej unikalny charakter. Możliwość manipulacji procesem, tkaninami i czasem ekspozycji pozwala na twórcze eksperymenty.
IV. Cyjanotypia w Nowoczesnej Fotografii
Cyjanotypia zyskała na nowo popularność w dobie cyfrowej fotografii. Pomimo, że jest to technika historyczna, jest nadal stosowana przez współczesnych artystów i fotografów.
Powrót do Procesu Ręcznego
Cyjanotypia oferuje fizyczne doświadczenie, które jest coraz bardziej cenne w erze cyfrowej. Ręczne przygotowanie papieru i zmienniczość procesu pozwalają na twórcze eksperymenty.
H2. Łączenie Starego z Nowym
Niektórzy artyści łączą cyjanotypię z cyfrowymi technikami, tworząc unikalne obrazy. Na przykład, mogą wykorzystać cyfrowy negatyw do stworzenia obrazu na papierze pokrytym chemiczną mieszanką.
Podsumowanie
Cyjanotypia to fascynująca technika, która mimo upływu czasu nadal zachwyca swoją unikalną estetyką i potencjałem twórczym. W erze cyfrowej, techniki takie jak cyjanotypia przypominają nam o fizyczności i rzemieślniczym charakterze fotografii. Cyjanotypia, będąc mostem między przeszłością a teraźniejszością, pokazuje, że stara szkoła wciąż ma wiele do zaoferowania.
